امامت، در نظرگاه شیعه، رهبری جامعه اسلامی به نصب الهی و جانشینی از پیامبر اکرم(ص) در امور دینی و دنیوی است. این آموزه، از اصول مذهب شیعه و از وجوه اختلاف اعتقادی میان شیعه و سنی است. اهمیت امامت نزد شیعیان باعث شده است تا آنان امامیه لقب گیرند. بنابر آموزههای شیعه، پیامبر اکرم(ص) از ابتدای دوران رسالت به معرفی خلیفه خویش و امام مسلمانان پس از وفات خود، اهتمام جدی داشت. اقدامات آن حضرت در این مسیر، از نخستین دعوت علنی، با معرفی امام علی(ع) به عنوان خلیفه و جانشین بعد از خود آغاز شد و تا آخرین روزهای زندگانی ایشان، در راه بازگشت از حجة الوداع در ۱۸ ذیالحجه در غدیر خم ادامه یافت.
مسلمانان اهل سنت به ضرورت وجود امام و لزوم تبعیت از دستوراتش تصریح دارند، ولی معتقدند انتخاب امام به دست مردم است و پیامبر اسلام(ص) کسی را به عنوان خلیفه بعد از خویش معرفی نکرده است.
علی بن ابی طالب (۲۳ قبل از هجرت - ۴۰ق.) ، امام اول شیعیان و صحابه، راوی، پسر عمو و داماد پیامبر اکرم(ص)، کاتب وحی و چهارمین خلیفه از خلفای راشدین نزد اهل سنت. طبق گفته مورخین شیعه و بسیاری از علمای اهل سنت، در کعبه زاده شد. او نخستین کسی بود که به پیامبر(ص) ایمان آورد. از نظر شیعه، وی به فرمان خدا و تصریح پیامبر(ص) جانشین بلافصل رسول خدا(ص) است.[۱] آیاتی از قرآن کریم نیز بر عصمت و پیراستگی وی از پلیدیها دلالت دارد.[۲] بنابر منابع شیعه و برخی منابع اهل سنت، حدود ۳۰۰ آیه در قرآن کریم در فضیلتش نازل شده است.[۳] وی همسر حضرت فاطمه(س) و پدر و جد یازده امام شیعه است. هنگامی که قریش قصد کشتن پیامبر(ص) داشتند، او در بستر پبامبر خفت تا دشمنان گمراه شوند و بدین طریق پیامبر(ص) مخفیانه هجرت کرد.[۴] پیامبر(ص) عقد اخوت خود را با وی بست.[۵] در همه جنگهای پیامبر(ص) - جز جنگ تبوک که به فرمان پیامبر(ص) در مدینه ماند- شرکت داشت و پرافتخارترین فرمانده اسلام بود. آثار مکتوب بسیاری به زبانهای مختلف درباره امام علی(ع) نوشته شده است.
ادامه زنگی نامه ی امام علی (ع)...
ادامه زندگی نامه امام علی...
ادامه زنگی نامه امام علی (ع)...
حسن بن علی بن ابی طالب دومین امام شیعه و فرزند امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س) است که در ۳۷ سالگی به امامت و خلافت رسید و در سال ۴۱ه.ق. بامعاویه صلح کرد. دوره حکومت وی شش ماه و سه روز بود. پس از صلح، به مدینه رفت و ده سال در مدینه بود تا اینکه به شهادت رسید و در مدینه در قبرستان بقیع به خاک سپرده شد.
حسین بن علی بن ابی طالب (علیهم السلام)، امام حسین، مشهور به کنیۀ اباعبدالله[۱] (مدینه ۴-کربلا ۶۱ق.)و شهید کربلا، امام سوم شیعیان ، از اصحاب کساء، و فرزند دوم امام علی(ع) و حضرت زهرا(س)، و نوه پیامبر(ص) است.[۲] پیامبر(ص)، او و برادرش حسن بن علی(ع) را سرور جوانان اهل بهشت معرفی کرد. امام حسین(ع) در جنگهای صفین، جمل و نهروان همراه با پدرش شرکت داشت. او در زمان امامت امام حسن(ع) پیرو او بود و پس از شهادت وی نیز تا زمانی که معاویه در قید حیات بود به پیمان صلح امام حسن با این شخص وفادار ماند. اما پس از مرگ معاویه بیعت با یزید را مشروع ندانست. با توجه به نامه یزید بن معاویه به ولیدبن عتبه بن ابی سفیان، حاکم مدینه، مبنی بر بیعت گرفتن یا قتل امام و اصرار و تهدید بر این امر، امام حسین(ع) در ۲۷ رجب سال ۶۰ق. رهسپار مکه شد؛ و با توجه به دعوت کوفیان برای پذیرش زمامداری، از مکه به سوی کوفه رهسپار شد. اما به علت پیمانشکنی کوفیان، امام در کربلا با سپاهیان عبیدالله بن زیاد مواجه شد که سرانجام در جنگی که در روز عاشورا میان دو لشکر در گرفت، به همراه یاران اندکش (حدود ۷۲ نفر) به شهادت رسیدند و بازماندگان از یاران و اهل بیت وی به اسارت درآمدند و به کوفه و شام فرستاده شدند.
ادامه زنگی نامه امام حسین (ع)...
علی بن الحسین بن علی بن ابی طالب(ع)، (۳۸- ۹۴ق) معروف به امام سجاد و زین العابدین، چهارمین امام شیعیان است. مدت امامت وی ۳۴ سال بوده است. در واقعه کربلا حاضر بود و به علت بیماری در جنگ شرکت نداشت و لشکریان یزید پس از شهادت امام حسین(ع) او را همراه اسیران کربلا به کوفه و شام بردند. خطبه امام سجاد(ع) در شام باعث آگاهی مردم از جایگاه اهل بیت شد. واقعه حره، نهضت توابین و قیام مختار در زمان امام سجاد روی داد.